Uzun Zaman Oldu

G örüşmeyeli... Değil mi ama? AY hiç beklemezdim kendimden bu kadar uzun bir ara vermiş olmayı. Bu kadar boş bırakmayı... Kafamı kaşıyacak bir vakit buldum hele şükür sonunda ki, şu an okuduğunuz satırları yazabiliyorum(şükürler olsun ki).



      Son postumdan bu zamana kadar Türkiye'deki transların gündemindeki en önemli olan şeyin milletvekili adaylıkları olduğunu gördüm. Bir diğer husus da "trans melekler"in İzmir'de de bir misafirhane açmış olması. Güzel gelişmeler tabi bunlar. Sonsuza dek sürmesini, gün geçtikçe çok daha iyiye gitmesini temenni ediyorum. Temenni ederken de bir trans erkeğin polis işkencesine maruz kaldığını da es geçmiyorum. Polisten hiçbir zaman medet ummadım doğal olarak ama bir dileğim daha var, herkes kendine gelsin. Eline yetki aldım diye insanlığını bir kenara bırakmasın.

      Neden mi çok fazla ara verdim, başımı kaşıyacak vaktim olmadı. Klişe fakat benimle aynı bölümü okumuş olsaydınız anlardınız; "DERSLERİM" İkincisi halihazırda Ocak 2015'ten beri ekibine katıldığım GZone Magazine için de bir trans köşesi yazıyor olmam. Evet ayda bir yazı yazıyorum fakat kaynak araştırması, gözlemler cart curt. Köşe yazmak blog yazarlığına benzemez, az sıklıkta yazsanız bile yazdığınızdan ve sandığınızdan çok fazlaca vaktinizi alır. Son zamanlarda biraz daha fazlaca dergimizin üzerine eğildim fakat ben durumumdan oldukça memnunum. Gün geçtikçe de büyüyen, profesyonelliğine profesyonellik katan ve büyüyen bir ekibiz.

      Tabi bir gelişmem daha var, yalnızca 3 kişiye söyledim. Yavaş yavaş kulislerde duymaya başlarsınız diye düşünüyorum yakında(çünkü daha da çok kişiye söyleyeceğim). Dualarım kabul olur da bu uğurda attığım adımlar olumlu sonuçlar verirse çok güzel gelişmelere gebe kalacağız demektir. Belki tahmin edeceğiniz, belki de hiç aklınıza dahi gelmemiş ama sükse yapacağını düşündüğüm bir fikir. Bloga ara vermemdeki en büyük etken de malesef budur. Ara verdiğime değer inşallah ayol.

      Özel hayata gelince, artık daha da bir kabuğuma sığamaz oldum. Daha şiddetli patlıyorum artık içimde. Biraz yoruldum, strese girdim ve İstanbul'u bile sevmeyecek hale geldim. Geçiş sürecime hala başlayamamamın bende yarattığı çöküntüleri tamir edeceğim elbet. Fakat hiç yaşanmamış gibi nasıl yapacağım işte onu bilmiyorum. Ki başlayamamamın sebebi de malesef ben değilim, işte daha çok canım yanıyor bu sebeple.  Yine de bildiğim tek birşey varsa, günden güne geçiş yapacağım yeni hayatımı bir koza örer gibi ördüğüm; Hayatımda oluşabilecek boşlukları şimdiden yamayarak kendime daha yaşanılası bir ömür yarattığım...

      Hepinizi o kadar çok özledim ki...