Ağzımda Tıkanan Laflar

L af ebeliği yaptığımı düşünüyorsunuz belki de, kimsenin içindeki herşeyi tam olarak söyleyemediği bir Dünya’da yaşıyoruz ya hani… Fakat benim içimdekiler başka. Ağzımda tıkanan, ağzıma tıkılan laflarım var benim. Kutusundan hiç çıkmamış kelimelerim…

      Yine döndüm eski yuvama, tilki misali. Kürkçü dükkanımda biraz dinlenmek, hiç kimseyle konuşmadan iç dünyama dönmek, inzivaya çekilmek için. Fakat ağzımda tıkanan laflarım var benim, huzuru neyleyim?

      Geçen gün annem yine işten dönüyormuş, Her zamanki rutinidir bu. İlla ki dönecek, köle değil ya? Sessizlikleri bozan çocuk cıvıltıları arasında kalmış tabi, çocuklar şen şakrar oynuyormuş güya. Ama gel gör ki oynadıkları oyun içinde para barındırıyor. Aslında bu çocuklar elleriyle takılar yapmışlar, onları satıyorlarmış. Ailelerin en çok gurur duyduğu çocuk tipi, KAPİTALİST. Hayatı(!) öğrenmek için çok güzel(!) adımlar atıvermişler. 1,5 TL’ye çocuk işi takılar…

      Annemin üzerinde ısrarcılık kozlarını oynamış çocuklar. Abla alsana kendine diye. Abla dedikleri de ellisinin üstünde. Ama abla dediniz mi Dünyalar onun oluyor. Seni ellilik köftehör. Annem beğenmemiş tabi, almamış. Çocuklar bu sefer KIZINIZA ALIN demişler. Annem ne dese beğenirsiniz? KIZIM YOK Kİ OĞLUM VAR. Bunları annem bana çok güzel bir hikayeymiş gibi anlatıyor, ağzı kulaklarında safımın. “Haa” diyebildim sadece. Çocuklar pes etmemiş tabi, OĞLUNUZUN KIZ ARKADAŞINA ALIN diye. Ahahah, sevgilimin olmadığını söyledi.

      Ağzımda tıkanan laflarım vardı benim… Ama asla susamazdım. O tıkanıklıkta ağzımdan çıkan tek şey “e benim bir sürü kız arkadaşım var, verirdik onlara yahu” oldu. Ama basit işmiş işte, bayağı, adi takılar. Çocuklar eğleniyormuş öyle. Ya ben?

      Sonraki günün akşamına, yüryüşe çıkıp güzelliğime dikkat edecekken annemle birlikte… O gün saçma babam ve gereksiz amcam yetmezmiş gibi bir de üzerine halacım(!) aradı. Ayıp olurdu, bayram harçlığı göndermiş hanımefendi seneler sonra. Ki kendimi bildim bileli o aileden hep irrite olmuşumdur. Haklıyım da tabi, çevremdeki en uzak insandan bile görmediğim -dini vecibeler ve dış görünüşüm üzerine- sorgulamalar ve ötekileştirme gördüğüm insancıklardı.

      Paradan havadan, bir de memlekete gelecek misin gibi her sene uğraşmak zorunda kaldığım bayağı sorulardan bıkmıştım ki soru oruca geldi. “Oruç tutuyor musun?” Susuzluktan tutamadığımı, sıcakların bunalttığını bir de dışarı hiç çıkamadığımdan bahsettim. E onlar orada tutuyolarmış ya, ben niye yapmıyor muşum? Ulan şirk koşmak senin neyine hey kendine müslüman? Yüksek tondan cevapladım kendisini, çünkü bu tarz örümcek beyin insancıklar, dediklerini ne olursa olsun ANLAYAMIYORLAR! E biz tutuyoruz ama diyor bir de, e tut, ben tutmuyorum sanane be? Modernimsi yobazlar, bir de kendilerini bazı insanların üstünde görüp, teknoloji kullanamayan tipleri aşağılarlarken “slm yıyenım oglum mşlah slm soyle herkeseyıgıdım cok guse.cıkmısssın.afferımsana” gibi fotoğraf altı da yorum yaparlar sosyal medyada. Aynaya baksalar ya!

      Yürüyüşümüze devam ediyorduk, laf lafı açtı, onlar için Allah’tan ıslah diledikten sonra  annem şükretti babamdan için. İkisinin sayesinde olmuşum ya. Ben de “daha iyisi olabilirdi” dedim ona. Daha iyi birisiyle evlenebilirdin diye. En azından insan olabilirmiş eski kocası. E daha neyim iyi olabilrmiş ki? Merak etti hanımefendi. Ve orada yine “ağzıma tıkanan laflarım” oldu benim, bu sefer hiç bir şey çıkaramadım. Suskunluğum asaletimdir dedim. (Babam da en azından Y yerine X kromozomu verebilirmiş bana, ne eksik gediğim varsa hepsi onun yüzünden. Ağır öder inşallah bunların bedelini)

      Babamın kardeşi olacak “amcam” adlı şahıs ile buluşacaktık Kızılayda. Daha doğrusu utanmadan beni ayağının dibine kadar çağırıyor, neymiş efendim oruçmuş. E dinin vecibelerini yerine getirme olayını bile kendilerine bahane ediyorlar ya, pes! Ama benim dediğim yere geldi sonunda tabi. Oraya da annemle birlikte gidiyorduk yolda. Anneme “sen de gel” dedim, hem böylece beni tutamaz. Sözleştiğimiz yerde beklerken bir trans kadın geçti. Annem “Aaa dönme mi bu, oğlum bunlara transeksüel mi deniyor?” dedi. “Aynen öyle anneciğim de kimden bahsediyorsun, şu pembe çantalıdan mı?” dedim. Aynı kadından bahsediyorduk. Bense omuzlarının genişliğinden bahsederken annem yüz simasının da “öyle” olduğunu söyledi. Tesadüftür ki birkaç dakika sonra da iki tane erkek kolkola yürüyerek geçti gözümüzün önünden. Annem bir baktı, “anaa erkek erkekle, kol kola girmişler” dedi sessizce. Bu sefer ağzıma laf tıkanmamıştı; “e mikonosta daha beterlerini(!) görmemiş miydin allahaşkına niye şaşırıyorsun ki?” Sonrasında İstanbuldan söz açıldı. E dedim sen İstanbula yerleşmek istiyordun ya, e orada daha beter(!) çılgınlıklar(!) var dedim. E olsun dedi. E olsun tabi! Olmayacak da ne olacak?